Reizen is overgeven of: het belang van netwerken
Door: Elza
Blijf op de hoogte en volg Elza
27 April 2006 | Nederland, Amsterdam
De komma van het vorige bericht dekte niet helemaal de lading van wat ik allemaal had beleefd, vandaar vandaag weer een verhaaltje voor jullie vanuit India, dat ik nu obsessief om de 10 seconden op zal slaan op de computer, voordat powercuts mij weer in het donker hullen.
Reizen is overgeven
Ik had in een eerder bericht mijn nieuwe reisfilosofie beschreven: reizen is overgeven. Dit principe heb ik vorige week maandag en dinsdag tot in het extreme doorgevoerd en ik heb alle maaltijden van de afgelopen dagen eruit gekotst en gediarreet. Dit gebeurde tijdens het zeer geslaagde feest van Gemma die 60 jaar is geworden (feest op het dak met dansen, heerlijk eten en multicultureel gezelschap). Gelukkig voelde ik me na een buik- en voetmassage van Pandiamal (vrouw van Senthil die op Holland House werkt) een stuk beter. Het groene blaadje dat de moeder van Palraj de volgende ochtend op mijn buik legde, moet al helemaal hebben geholpen. Irritant is het, dat je dergelijke braakpartijen vaak gaat associeren met bepaald voedsel en voor mij is dat op het moment de gehele INdiase keuken. Beetje lastig. Wat ook lastig was, was de kakkerlak die de wacht hield voor de wc. De angst voor de kakkerlak was groter dan de kramp van mijn darmen. Ik probeerde te denken dat een kakkerlak eigenlijk een heel mooi dier is, MAAR DAT IS HET NIET, en ik probeerde te bedenken dat een kakkerlak veel banger voor mij is dan ik voor hem, maar dat klopt ook niet, want al ben ik superieur aan een kakkerlak, hij krijgt mij zo het bed in (in de zin dat ik terugvluchtte naar mijn bed en pas nadat ik uitgetrild was, rende ik met ogen dicht de wc in en loosde mijn voedsel en vocht).
Health Camp tussen de bananen
Nadat ik weer volledig op de been was, kon ik weer op Health Camp. Met de bus reisden Joris, ik, dr. Manjunath en –tig nurses door een prachtig landschap (peperplanten, koffieplantages, bananenbomen, eucalyptusbomen, bomen met grote paarse bloemen, struiken met witte kelken, groene heuvels, prachtige vergezichten) naar een klein dorpje om de mensen te voorzien van hulp. Daar behandelden we o.a. een klein jongetje dat gebeten was door een meisje (volgens dr. Manjunath zijn ‘women’s bites the worst’) en een babietje van twee maanden oud dat zo klein was dat het leek alsof het diezelfde ochtend er door de moeder was uitgeperst. Deze moeder kon geen borstvoeding geven en het kindje leefde slechts op koeiemelk. Zwaar ondervoed en ook nog een een ‘gesloten open ruggetje’. Ze kreeg het advies naar een ziekenhuis te gaan, maar waarschijnlijk, zo zei dokter, neemt ze die moeite niet. Tja, over de wijze van het verlenen van gezondheidszorg door de Pasam Trust zou ik veel kunnen vertellen, met een sterke kritische noot, maar dat laat ik achterwege, anders worden deze verhalen al helemaal onleesbaar lang.
Op de fiets naar Victor
Zondag huurden JOris en ik een fiets en sjeesden de berg af naar Perumal Malai. Daar woont Victor uit Ijsland met zijn INdiase vrouw en tien muzikale kinderen (ik had hem ontmoet op de bruiloft van de dochter van Saleem). Hoe is hij daar beland? Via omzwervingen naar Turkije, Griekenland, Engeland, Nederland, Denemarken, Frankrijk, Nepal en zo’n beetje alle grote steden van India, onderweg zijn geld verdienend als muzikant en bezig met vrijwilligerswerk en een beetje drugs hier en daar. Leuke man om mee te praten dus, vooral in een boomhut op zijn estate. We hebben nog met zijn kinderen gevoetbald en daarna konden we ons godzijdank de moeite besparen om 15 kilometer steil omhoog te fietsen op een indiase fiets, omdat Victor en zijn vrouw met de auto naar KOdai gingen.
TBC-Engel
Ik vertelde de vorige keer over mijn stagnerende TB-onderzoek. Maar plotseling was daar op een donderdagavond een TBC-engel in de vorm van dr. Narayanasamy, professor in Ghandian thought and philosophy aan de Ghandigram rural university. Ge had hem die dag willen bellen met het verzoek mij te helpen, maar hij was onbereikbaar…want hij was op bezoek bij dr. Mascarenhas! Ik ontmoette hem die donderdag. Hij zei: ‘wat is je onderzoek, wat heb je nodig, ik regel het.’ Een dag later had ik een personal assistant gekregen: Indra, 22-jarige studente met een kennis op elke straathoek en een passie voor mobiel bellen (met name met Bala, de jongen die verliefd op haar is…helaas is hij van een andere kaste). Zij vertaalt voor mij en regelt afspraken. Vervolgens lunchte ik bij de professor in huis, bezocht een Jehova getuige die wilde dat ik leerde opereren zonder bloed, ontmoette ik een Siddha-arts (traditionele Indiase geneeskunde) in de bus die met mij wilde schrijven over het genezen van TB-patienten m.b.v. Siddha, maakte ik kennis met oprichters van diverse charities, praatte ik met ziekenhuishoofden, oncologen, TB-patienten en zocht ik artikelen en boeken in de bibliotheek van Mother Theresa University. ‘Narayanasamy’ lijkt een soort toverspreuk: Indra noemt de naam en alle deuren vliegen open. De communicatie met dr. N. is ook wonderbaarlijk. Ik vraag, hij snapt mijn vraag, hij geeft antwoord, ik snap zijn antwoord. Hij vraagt, ik snap zijn vraag, ik antwoord, hij snapt mijn antwoord. Nu klinkt dit jullie misschien niet in de oren als ‘highly sophisticated’ communicatie, maar na zes weken Mascarenhas klapperen mijn oren van deze informatie-uitwisseling. Na zondag zal ik een paar dagen bij Indra logeren, waar ik maandag en dinsdag ook was. Heel romantisch: in een ver afgelegen plattelandsdorpje douchte ik onder een sterrenhemel, stjirpten de krekels onder de palmbomen, scharrelde de koe wat rond het huis (en werd ‘s ochtend gemolken voor verse melk), keuvelde de familie op de veranda en zorgde een zwoel windje voor een aangename avondtemperatuur.
Pakketje
Morgen gaat Joris weer naar Chennai en ben ik nog een tijdje alleen (met 1 miljard Indiers). We hebben een pakket gemaakt met coole Indiase spullen die we naar huis gaan sturen. Flink geshopt. En afgedongen, al blijf ik dat rotwerk vinden. Ik weet het, het is een spel, maar ik voel me een bitch als ik iets van de prijs probeer te halen en ik heb het gevoel dat iedereen me haat en me een zuinige trut vindt. Maar ik leer…
Lieve mensen
Dat slaat op jullie, maar ook op de Tamil. Ik vind ze echt aardig. Als ik met de bus reis, helpen ze me in en uit de bus, ze nemen mijn tassen aan, ze rapen dingen op die uit mijn broekzakken vallen en geven me armbandjes (dat laatste niet massaal, maar 1x). Soms roept iemand: ‘Welcome in India’. Thanks.
Op dit moment lees ik een boek van Anil Ramdas: Zonder liefde valt best te leven. Zeer interessant. Het is momenteel mijn Indiabijbel, boven de Lonely Planet, want alhoewel er niet in staat hoe duur elk hotelletje is, vangt het boek denk ik redelijk ‘the soul of India’. Als me er toe in staat voel, zal ik in een volgend verhaaltje pogen jullie hier wat van mee te geven.
C’est tout voor vandaag. Ik zou jullie allemaal graag persoonlijk willen mailen, maar ik ben langzamerhand een beetje powercutgefrustreerd en verlang naar een papaya.
Tjits, wees niet bang, ik kom na 4 maanden netjes terug. Een vrouw met een broek die wijn drinkt in plaats van gebeden doet, is geen partij voor de zoon van Mascie. Is je huisfeest al geweest? Was het weer als vanouds gezellig?
M&M, gifts of God: gefeliciteerd nog met jullie 9,5! Super!
Meneka: jij staat op de lijst voor persoonlijke mail en die zal snel komen! Gaaf dat Litouwen zo leuk was, had ook niet anders verwacht!
Henk: hoe bevalt je huis en heb je al een housewarming gedaan? Hier in India beginnen die om 5.00 ‘s ochtends en er worden dan o.a. bananen verbrand. Misschien iets voor jou?
Klaske, begint de India-adrenaline al te stromen? Vijay uit Delhi (die dierenarts) mailde dat we behandeld zouden worden als koningin Beatrix als we naar Delhi kwamen!
Liesje, thanks voor je mail, erg leuk. Rot van je oma. Ik mail je hopelijk snel
Ooms en tantes: bedankt voor al jullie leuke berichtjes op de site!
Nienke, oh oh oh, wat dom, ik blijf maar met die 19 april in mijn hoofd zitten! Lees die mail 28 april nog maar es. Goede reis, heel ongelooflijk veel plezier en geluk!
Karin, alles goed, zo omtrent verhuizing en alles?
Ilse, leuk van je mailtjes en van het promoten van mijn website
Annemarie, gelukkig is er genoeg tijd voor rust en relaxen! Dus lekker in het zonnetje zitten, alles laten bezinken en snoepen van lekkere INdiase dingetjes is er gelukkig zeker bij! Alles goed met jou? Jij hebt het vast drukker dan ik!
Susanne en Matthias: hoe bevalt Nederland? Veel plezier met het oppikken van alle dingen die jullie gemist hebben en sterkte met het missen van alle dingen die jullie nu moeten missen van Azie (gekke zin, maar hopelijk is de strekking duidelijk)
Lori tambi, ik zal je missen!
Reizen is overgeven
Ik had in een eerder bericht mijn nieuwe reisfilosofie beschreven: reizen is overgeven. Dit principe heb ik vorige week maandag en dinsdag tot in het extreme doorgevoerd en ik heb alle maaltijden van de afgelopen dagen eruit gekotst en gediarreet. Dit gebeurde tijdens het zeer geslaagde feest van Gemma die 60 jaar is geworden (feest op het dak met dansen, heerlijk eten en multicultureel gezelschap). Gelukkig voelde ik me na een buik- en voetmassage van Pandiamal (vrouw van Senthil die op Holland House werkt) een stuk beter. Het groene blaadje dat de moeder van Palraj de volgende ochtend op mijn buik legde, moet al helemaal hebben geholpen. Irritant is het, dat je dergelijke braakpartijen vaak gaat associeren met bepaald voedsel en voor mij is dat op het moment de gehele INdiase keuken. Beetje lastig. Wat ook lastig was, was de kakkerlak die de wacht hield voor de wc. De angst voor de kakkerlak was groter dan de kramp van mijn darmen. Ik probeerde te denken dat een kakkerlak eigenlijk een heel mooi dier is, MAAR DAT IS HET NIET, en ik probeerde te bedenken dat een kakkerlak veel banger voor mij is dan ik voor hem, maar dat klopt ook niet, want al ben ik superieur aan een kakkerlak, hij krijgt mij zo het bed in (in de zin dat ik terugvluchtte naar mijn bed en pas nadat ik uitgetrild was, rende ik met ogen dicht de wc in en loosde mijn voedsel en vocht).
Health Camp tussen de bananen
Nadat ik weer volledig op de been was, kon ik weer op Health Camp. Met de bus reisden Joris, ik, dr. Manjunath en –tig nurses door een prachtig landschap (peperplanten, koffieplantages, bananenbomen, eucalyptusbomen, bomen met grote paarse bloemen, struiken met witte kelken, groene heuvels, prachtige vergezichten) naar een klein dorpje om de mensen te voorzien van hulp. Daar behandelden we o.a. een klein jongetje dat gebeten was door een meisje (volgens dr. Manjunath zijn ‘women’s bites the worst’) en een babietje van twee maanden oud dat zo klein was dat het leek alsof het diezelfde ochtend er door de moeder was uitgeperst. Deze moeder kon geen borstvoeding geven en het kindje leefde slechts op koeiemelk. Zwaar ondervoed en ook nog een een ‘gesloten open ruggetje’. Ze kreeg het advies naar een ziekenhuis te gaan, maar waarschijnlijk, zo zei dokter, neemt ze die moeite niet. Tja, over de wijze van het verlenen van gezondheidszorg door de Pasam Trust zou ik veel kunnen vertellen, met een sterke kritische noot, maar dat laat ik achterwege, anders worden deze verhalen al helemaal onleesbaar lang.
Op de fiets naar Victor
Zondag huurden JOris en ik een fiets en sjeesden de berg af naar Perumal Malai. Daar woont Victor uit Ijsland met zijn INdiase vrouw en tien muzikale kinderen (ik had hem ontmoet op de bruiloft van de dochter van Saleem). Hoe is hij daar beland? Via omzwervingen naar Turkije, Griekenland, Engeland, Nederland, Denemarken, Frankrijk, Nepal en zo’n beetje alle grote steden van India, onderweg zijn geld verdienend als muzikant en bezig met vrijwilligerswerk en een beetje drugs hier en daar. Leuke man om mee te praten dus, vooral in een boomhut op zijn estate. We hebben nog met zijn kinderen gevoetbald en daarna konden we ons godzijdank de moeite besparen om 15 kilometer steil omhoog te fietsen op een indiase fiets, omdat Victor en zijn vrouw met de auto naar KOdai gingen.
TBC-Engel
Ik vertelde de vorige keer over mijn stagnerende TB-onderzoek. Maar plotseling was daar op een donderdagavond een TBC-engel in de vorm van dr. Narayanasamy, professor in Ghandian thought and philosophy aan de Ghandigram rural university. Ge had hem die dag willen bellen met het verzoek mij te helpen, maar hij was onbereikbaar…want hij was op bezoek bij dr. Mascarenhas! Ik ontmoette hem die donderdag. Hij zei: ‘wat is je onderzoek, wat heb je nodig, ik regel het.’ Een dag later had ik een personal assistant gekregen: Indra, 22-jarige studente met een kennis op elke straathoek en een passie voor mobiel bellen (met name met Bala, de jongen die verliefd op haar is…helaas is hij van een andere kaste). Zij vertaalt voor mij en regelt afspraken. Vervolgens lunchte ik bij de professor in huis, bezocht een Jehova getuige die wilde dat ik leerde opereren zonder bloed, ontmoette ik een Siddha-arts (traditionele Indiase geneeskunde) in de bus die met mij wilde schrijven over het genezen van TB-patienten m.b.v. Siddha, maakte ik kennis met oprichters van diverse charities, praatte ik met ziekenhuishoofden, oncologen, TB-patienten en zocht ik artikelen en boeken in de bibliotheek van Mother Theresa University. ‘Narayanasamy’ lijkt een soort toverspreuk: Indra noemt de naam en alle deuren vliegen open. De communicatie met dr. N. is ook wonderbaarlijk. Ik vraag, hij snapt mijn vraag, hij geeft antwoord, ik snap zijn antwoord. Hij vraagt, ik snap zijn vraag, ik antwoord, hij snapt mijn antwoord. Nu klinkt dit jullie misschien niet in de oren als ‘highly sophisticated’ communicatie, maar na zes weken Mascarenhas klapperen mijn oren van deze informatie-uitwisseling. Na zondag zal ik een paar dagen bij Indra logeren, waar ik maandag en dinsdag ook was. Heel romantisch: in een ver afgelegen plattelandsdorpje douchte ik onder een sterrenhemel, stjirpten de krekels onder de palmbomen, scharrelde de koe wat rond het huis (en werd ‘s ochtend gemolken voor verse melk), keuvelde de familie op de veranda en zorgde een zwoel windje voor een aangename avondtemperatuur.
Pakketje
Morgen gaat Joris weer naar Chennai en ben ik nog een tijdje alleen (met 1 miljard Indiers). We hebben een pakket gemaakt met coole Indiase spullen die we naar huis gaan sturen. Flink geshopt. En afgedongen, al blijf ik dat rotwerk vinden. Ik weet het, het is een spel, maar ik voel me een bitch als ik iets van de prijs probeer te halen en ik heb het gevoel dat iedereen me haat en me een zuinige trut vindt. Maar ik leer…
Lieve mensen
Dat slaat op jullie, maar ook op de Tamil. Ik vind ze echt aardig. Als ik met de bus reis, helpen ze me in en uit de bus, ze nemen mijn tassen aan, ze rapen dingen op die uit mijn broekzakken vallen en geven me armbandjes (dat laatste niet massaal, maar 1x). Soms roept iemand: ‘Welcome in India’. Thanks.
Op dit moment lees ik een boek van Anil Ramdas: Zonder liefde valt best te leven. Zeer interessant. Het is momenteel mijn Indiabijbel, boven de Lonely Planet, want alhoewel er niet in staat hoe duur elk hotelletje is, vangt het boek denk ik redelijk ‘the soul of India’. Als me er toe in staat voel, zal ik in een volgend verhaaltje pogen jullie hier wat van mee te geven.
C’est tout voor vandaag. Ik zou jullie allemaal graag persoonlijk willen mailen, maar ik ben langzamerhand een beetje powercutgefrustreerd en verlang naar een papaya.
Tjits, wees niet bang, ik kom na 4 maanden netjes terug. Een vrouw met een broek die wijn drinkt in plaats van gebeden doet, is geen partij voor de zoon van Mascie. Is je huisfeest al geweest? Was het weer als vanouds gezellig?
M&M, gifts of God: gefeliciteerd nog met jullie 9,5! Super!
Meneka: jij staat op de lijst voor persoonlijke mail en die zal snel komen! Gaaf dat Litouwen zo leuk was, had ook niet anders verwacht!
Henk: hoe bevalt je huis en heb je al een housewarming gedaan? Hier in India beginnen die om 5.00 ‘s ochtends en er worden dan o.a. bananen verbrand. Misschien iets voor jou?
Klaske, begint de India-adrenaline al te stromen? Vijay uit Delhi (die dierenarts) mailde dat we behandeld zouden worden als koningin Beatrix als we naar Delhi kwamen!
Liesje, thanks voor je mail, erg leuk. Rot van je oma. Ik mail je hopelijk snel
Ooms en tantes: bedankt voor al jullie leuke berichtjes op de site!
Nienke, oh oh oh, wat dom, ik blijf maar met die 19 april in mijn hoofd zitten! Lees die mail 28 april nog maar es. Goede reis, heel ongelooflijk veel plezier en geluk!
Karin, alles goed, zo omtrent verhuizing en alles?
Ilse, leuk van je mailtjes en van het promoten van mijn website
Annemarie, gelukkig is er genoeg tijd voor rust en relaxen! Dus lekker in het zonnetje zitten, alles laten bezinken en snoepen van lekkere INdiase dingetjes is er gelukkig zeker bij! Alles goed met jou? Jij hebt het vast drukker dan ik!
Susanne en Matthias: hoe bevalt Nederland? Veel plezier met het oppikken van alle dingen die jullie gemist hebben en sterkte met het missen van alle dingen die jullie nu moeten missen van Azie (gekke zin, maar hopelijk is de strekking duidelijk)
Lori tambi, ik zal je missen!
-
27 April 2006 - 13:55
Meneka:
Hey Elza,
je bent een welkome afleiding tijdens het leren voor het tentamen Accounting & Finance.
Ik heb met je te doen. Ik hoop dat je snel enigszins over je darmproblemen en je angst voor kakkerlakken heen komt. Ook ik heb ze recentelijk gezien... Maar ik zal je sowieso uitgebreider verslag doen van mijn belevenissen in Litouwen.
De Batavierenrace was erg geslaagd. Na m'n tentamen staan Koninginnenacht en -dag voor de deur. Daarna een weekje 'vakantie', alhoewel die ook al volgepland is. Volgende week heb ik ook een bruiloft, maar dan in Belgie. (Linda, dat is pas mijn tweede punt.)
Ik mail je snel!
X, Men -
27 April 2006 - 14:01
Meneka:
En alsof toeval niet bestaat; ik hoor nu een nummer van Blof dat ze in India hebben opgenomen... -
27 April 2006 - 14:11
Michelle:
Hey Elza
Wordt spontaan jaloers op je! Volgens mij is het heel wat beter daar dan hier in het grijze berlijn waar de zon maar niet wil gaan schijnen!
Super dat je zo'n coole professor hebt ontmoet, kom het toch nog allemaal goed. Veel succes ermee en ik hoop dat je darmen snel weer gewend raken aan het indiase voedsel!
liefs,
Michelle -
27 April 2006 - 15:07
Alco:
Elza,
Druk meisje! Kom je nog aan jezelf toe. Als ik het zo hoor dan heb je de tijd van je leven en kun je redelijk relativeren.
Nu je voor arts studeert, kom je ook zg. Indiaase kwakzalverij (groen blaadjes enzo) tegen dat toch blijkt te werken.
Weet je wat je met een kakkerlak kunt doen? 1) erop gaan staan en dan zegt het krak, einde kakkerlak of 2) en beter koken in heet water en opeten, heeft veel eiwitten. Bovendien kweek je een heleboel antibacterien. Nou een hele wijsheid voor een anti-doktor.
Veel plezier.
Alco
-
27 April 2006 - 16:37
Annie Bandsma:
Elza,wat ontzettend leuk om je berichten te lezen .
Ik wens je nog een goede tijd daar ,en zal je goed op je zelf passen .liefs en groeten uit Willemstad. -
27 April 2006 - 22:27
Hans C. Rebers:
Hola Elza,
Als de promotie van je site je na aan het hart staat, doet het me deugd je te kunnen melden dat op mijn nieuwe site www.eenzamehoogte.com ten alle tijde het begin van de twee meest recente posts van jouw reisblog vermeld staan. Klikken mensen erop dan komen ze automatisch op jouw site terecht! O Here Jezus, dank u voor RSS. Alsmede uiteraard het sterven voor onze zonden. Vooral dat laatste, eigenlijk. Groetjes aan iedereen in India die ik ken!
Hans -
29 April 2006 - 11:28
Selma,pa,ma:
lieve elza, ja wij kunnen nu ook meedoen, 25graden, palmen,groene zee, prachtige bergen,heldere sterrenhemel,geen diarrhee.Kortom, wij genieten al volop. Gaan nu naar de grotten lopen.
Liefs,(ook voor A.J.)pa,ma en selma vanuit Spain -
29 April 2006 - 13:27
Joris:
Leuk om weer te lezen over wat wij gedaan hebben, van uit chennai nog wel. Ik mail vandaag denk ik nog wel. Succes met de komende tijd.
Dag Leza Akkaa, ik had het fijn en vanhetzelfde en tot binnenkort! -
30 April 2006 - 10:12
Marieke 2:
Maar gelukkig is de fles leeg?! Daar gaat het om!haha mooie details breng je hier op de site! Maar jullie gaan nu even zonder elkaar verder :( Nog ffies en je reis gaat ook beginnen! Morgen vertekken Marie en ik, waar we echt wel super veel zin in hebben! We zien elkaar in Delhi en houden elkaar op de hoogte! Have fun! En niet meer zoveel overgeven...xxxxx -
01 Mei 2006 - 09:31
Linda:
Oh nee he Elza, heeft het noodlot toegeslagen! BAH!!! Sterkte alles!! En NIET op die kakkerlak gaan staan, dan krijg je erna er veel meer. Vergassen met deo (sorry dierenvrienden, maar een kakkerlak is toch echt vies). Er zat een mini-kakkerlak in het bed van mijn ploeggenootje in Tsjechie afgelopen weekend en IK heb m opgepakt (met heeeeeeeeeeeeeel veel wcpapier) en door de plee gespoeld= overwinning!
Wereldbeker wedstrijd in Zwitserland ging goed en Tsjechie ook, maar daar zijn 5 van onze fietsen gejat!! Komend weekend naar Spanje (is 3 punten erbij voor mij Meneka) en dan weer ff rust.
Liefs Linda -
01 Mei 2006 - 13:13
Majanie:
Jakkiebah en ziekjes en kakkerlakken..een andere tip dan Linda: een druppel shampoo op zn schild en hij is kakkerlak af...Spreek uit ervaring! Ben blij dat je wel snel weer opgeknapt bent en weer lekker je ding kunt doen daar!
Kus Majanie -
02 Mei 2006 - 19:32
AJ:
नमस्कार बहन,
Zo te lezen heeft de kakkerlak veel indruk op iedereen gemaakt. De cd met foto's is trouwens veilig overgekomen. Echt महान!
शुभ विदाई, Andries Jan
(ik hoop dat m'n Hindi een beetje acceptabel is...) -
02 Mei 2006 - 19:37
AJ:
Oeps, de hindi karakters waren blijkbaar iets te veel voor het computerprogramma, maar je begrijpt wat ik ongeveer wilde zeggen...
doeg, Andries Jan -
04 Mei 2006 - 23:07
Nienke:
Ha lieve Elza! Leuk leuk leuk om al je verhalen te horen! Hier in Antigua is het ook leuk, maar wel heel erg wennen, in ieder geval meer dan ik had verwacht. Tis geen ´thuiskomen´zoals bij jou, maar dat is natuurlijk ook onmogelijk aangezien ik hier nog nooit geweest ben! Ik stuur je binnenkort nog wel een persoonlijke mail, als je daar tenminste tijd voor hebt, gezien je drukke mail schema! Dikke kus, Nienke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
