Zweet!

Lieve allemaal,

Klaske en ik verblijven nu in Puri. De afgelopen dagen stonden in het teken van zweet, heel veel zweet. Waarschijnlijk herinner ik me later slechts ‘dat Puri heel gaaf was, en oja, een beetje heet’, maar nu is de hele dag een nonstop cyclus is van drinken, zweten en plassen…1 waterige boel dus.

Puri is een kustplaatsje in Orissa, noordoost-India. Het is een vet laidback dorpje om het maar eens hip te zeggen. De mensen zijn hier supervriendelijk, zo vriendelijk dat het lijkt alsof ze ervoor betaald worden. Alles is relaxed en in het internetcafeetje waar ik nu zit, spelen twee mannen op de tabla. Het doet me een beetje denken aan Jamaica. Niet dat ik daar ooit geweest ben, maar zo stel ik het me voor. Een verademing na Hyderabad. De vrouwen glimlachen naar je ipv dat twee oogjes je vanonder een burka aangluren en de kinderen roepen ‘hellohowareyouiamfine’ ipv ‘five rupees’. Ook vind ik het wel fijn om weer tussen de hindoes te zitten. Dat voelt op de 1 of andere manier vertrouwder...En dan is er ons hotelletje aan het strand met uitzicht op zee en zand tot aan de deuropening. Maar we gaan op deze weblog nog wel even terug naar het drukke Hyderabad of jullie nu willen of niet. Ik neem jullie mee naar...

Het Ramoji-filmfiasco
Woensdag was het dan zover. De grote dag van Ramoji Film Centre: ‘ the biggest film centre in the world’. Het schijnt dat vele Indiase films hier worden opgenomen. Ik ben weg van de Indiase cinema en dit leek me dus een leuk uitstapje. In een tourbus vol gezellige Indiers gingen we op weg. Eerst maakten we een korte stop bij een mooie, witte tempel waar priesters zongen en muziek maakten en ons met water besprenkelden wat ongetwijfeld goed is voor ons karma. Daarna reden we de grote poorten van het RFC binnen. We zagen eerst een dansshowtje en werden toen in een rode bus geladen met allemaal een roze sticker op de mouw: ‘Ramoji Film Centre, an experience of a lifetime’. Met deze bus reden we een halfuurtje langs wat shooting locations: nagebouwde politiekantoren, romantische tuinen, nepgrotten e.d. Toen moesten we uit de bus en mochten we iets voor onszelf doen. ‘You can spend here one week!’ riepen de Indiers enthousiast. Klaske en ik hadden het binnen een half uur bekeken. Er waren alleen nepgebouwen. Geen museum, geen filmscenes, niet het kleinste plaatje van een filmster te bekennen! Infogehalte -10. We besloten ons volledig te storten op de Wild West Stuntshow die om 13.00 zou plaatsvinden. Was die show gecancelled! We aten ons verdriet weg in de saloon en maakten een foto van elkaar met ons hoofd door het gat van een houten ‘wanted’ poster en Indiaas danseresje. We besloten ons geluk te beproeven in ‘Fundistan’, het pretpark van het filmcentrum. Maar eenmaal over de tong van een megagroot clownhoofd geklommen, Fundistans entree, vielen we uitgeput van verveling en hitte voor een met dieren beschilderd muurtje in slaap. Daar vormden wij waarschijnlijk de grootste attractie van het park. Vele families wilden met ons op de foto wat wij zeer geroutineerd deden. In de camera kijken, even glimlachen en weer door. We bewonderden nog drie speelgoedberen die ‘My bonny is over the ocean’ speelden alvorens we weer in de bus stapten. Daar kletsten we leuk met onze mede-Ramojigangers en hielden maar verborgen dat Ramoji voor ons niet een grote lifetime experience was...
Om toch nog iets mee te krijgen van film besloten we die avond naar de bioscoop te gaan in een hypermodern winkelcentrum. Eerst scoorden we spijkerbroek nummer 2 (ze zijn hier mooi en goedkoop) en toen keken we ‘V for Vendetta’. Is die al uit in Nederland? Interessante film. Er zit heel veel in.

Treinreis twee
De volgende dag namen we de sauna, ook wel bekend als East Coast Express, naar Puri. 24 uur lang zweten en plakken. Als de trein reed, was het te doen. Als de trein stilstond probeerde ik niet te bewegen en gewoon de hitte te ondergaan. Zelfs ingewikkelde gedachtes wilde ik dan buitensluiten, omdat die me ook lieten zweten. We zaten naast een familie waarmee we hindi oefenden. Soms was dit geslaagd (‘Wat is je godsdienst?’ ‘Islam’) en soms wat minder (‘Bespeel je een muziekinstrument?’ ‘Ja, vader en moeder’). Het hoofd van de familie was een vatsige, vieze man die me deed denken aan de vleesetende reuzen uit de GVR. Wijdbeens keek hij seniel in het rond, zijn handen rustend op zijn enorme, onblootte buik. Hij was onderwerp van een leuk spelletje van Klaske en mij: om de beurt mochten we een vraag stellen als ‘wat voor kleur heeft zijn handdoek?’ en dan moest de ander dat met ogen dicht beantwoorden. Het uitstappen bij het juiste station was nog even pittig. De trein zou om 3.00 ’s nachts aankomen, dus wij zaten klaar. Bij elke stop vroegen we: ‘Khurda Road?’ Daarop begon iedereen als een wilde met zijn hoofd te shaken en dingen in het hindi te brullen waar absoluut niets uit op te maken viel. Uiteindelijk stormden we 2x voor niks de trein uit en kwamen we 5.00 aan op het goede station.

Shanti Puri
En nu dus Puri. Het is hier heel ‘shanti’ volgens onze franse buurvrouw. Shanti staat denk ik voor ‘rustig, vredig, goede vibes’ en dus ben ik het wel met haar eens. Eindelijk zien we ook es wat backpackers. In Hyderabad waren de enige blanken die we zagen Indiers met een huidziekte (opvallend veel). Hier loopt vanalles rond en dat levert leuke ontmoetingen op, zoals met Howard die net in India was gearriveerd en razend enthousiast was over elke vierkante meter India of met Barandi-of-zoiets (voorheen Michael, dat was voordat hij zijn guru ontmoette), een beetje een vaag type, maar wel heel grappig, die ons uitnodigde voor de ‘rainbowmeeting’ ergens in de Himalaya (een plek waar allerlei volk bijeen komt om elkaar reiki en yoga enzo te leren). Je ontmoet van die mensen die een half jaar werken in het land van herkomst en vervolgens een half jaar door India gaan reizen, en dat dan jaren achtereen. Of mensen uit de USA die wonen op Hawaii en dan naar India komen om yoga te leren en tabla te spelen en hier zes jaar blijven hangen. Of een oude man uit Berlijn die hier aikidoles geeft, maar geen leerlingen heeft. En ik vind nog steeds het contrast werken-reizen grappig. Tijdens het reizen zoek je gezelschap van mede-reizigers en praat je samen over de freaky dingetjes van India, terwijl je als je werkt afstand voelt met de reizigers en meer ‘de kant van de Indiers’ kiest, om het maar eens gek te zeggen. Zo ervaar ik het tenminste een beetje. De ‘verindianisering’ slaat om in ‘verwestering’, wat misschien wel goed is voor de overgang straks als ik weer naar huis ga. Beide dingen hebben hun goede kanten. Feit is wel dat ik moest wennen aan het reizen, maar dat het heel snel heel verslavend en gaaf is.
Met Howard zijn we het centrum van Puri ingegaan. Daar staat een hele belangrijke tempel waar binnenkort een enorm festival is. Er wordt nu in de stad al druk gebouwd aan houten karren die wel 10 meter hoog zijn. Er komen duizenden mensen naar het festival die ook allemaal bij die tempel gaan eten. Dit eten wordt bereid in de grootste keuken ter wereld. De godjes van wie de tempel is, zien er keigrappig uit. Volgens Howard waren het net Southpark poppetjes en Ge vindt het aandoenlijke kleine uiltjes. Het zijn een zusje en twee broers en volgens mij maken ze veel pret daar in de tempel, aan hun grote, glimmende ogen te zien. Wij hebben vanaf het dak van de bibliotheek de tempel bekeken. Erg leuk. Minder leuk was de bedelaarster met lepra die met een nat stompje de hele tijd op mijn arm bleef kloppen. Klaske en ik hebben een bedelaarsquotum voor elke dag: een paar twee rupee muntjes uit de portemonnee. Lastig kiezen wie je iets geeft. Ons criterium was eerst: oud, vrouw en gehandicapt, maar als er dan een stokoud, broodmager mannetje op je afkomt, wil je toch ook weer iets geven. Of een jongeman zonder benen die zich op een karretje voortsleept...
Die avond wilden we voetbal zien van 21.30-23.15, maar, oh ironie, er was een powercut van 21.30-23.15. Dragen jullie nog iets anders dan oranje of is de oranjegekte allesomvattend?

Moped
Gisteren hadden we mopeds gehuurd, TVSjes, net als die van Gemma waar ik eerder over vertelde. Met die mopedjes scheurden we als twee Easy Riders over de wegen, koeien ontwijkend en riksja’s inhalend. Echt zoooo cool en stoer. Misschien is het helemaal niet zo stoer als ik denk om met een moped door India te rijden, maar gun me de lol om te denken dat dat het wel is! We gingen naar de Suntempel. Werkelijk een prachtige tempel. Een beetje incastijl en vol prachtige sculpturen. Karmasutra sculpturen van ook van de partij. Ge mailde al ‘examenvraag: waneer zijn de Indiers preuts geworden?’ Toen waren ze het in ieder geval niet. Moet je nagaan dat in onze kerken sculpturen zouden zijn van mannen en vrouwen in allerhande interessante seksuele posities...Hou dan nog maar es je aandacht bij de preek van dominee Huttenga. Maar het schijnt dat deze tempel vroeger alleen werd gebruikt voor hele speciale gelegenheden zoals het huwelijk. En de priester kon dan tegen de pasgehuwden zeggen: kijk maar es goed naar die muren, dan weten jullie wat je te doen staat.

Dierenverhaal nummer heel veel
Na een rat in de keuken, kakkerlakken op de wc, een muis in de rugzak en een pad op Klaske was het de beurt aan de zeedieren voor de ‘Klaske en Elza houden best wel van dieren, maar niet als ze te dichtbij komen’-experience. Dus wie kwam daar eergisteravond aangestormd? Een megagrote krab! Hij stond ons eerst in de deuropening een beetje aan te kijken met van die stokjesogen, hoog op de poten en de scharen in de aanslag. Vervolgens rende hij onze douche in en verschanste zich in ons doucheputje waar Klaske de Held vervolgens een fles water voor zette, geback-upt door mij met een stok in mijn hand. De volgende dag vertelden we de man van het hotel over de krab:
‘There is a big crab in our shower’
‘No problem, no problem’
‘Well, we don’t really like it...’
‘No problem, no problem., They don’t bite’
‘No?’
‘Well, sometimes when I catch crab it bites. But it hurts only two minutes’.
‘Eh...can you remove it?’
En de hoteleigenaar gaat een poging doen tot ‘removen’ en zwiept met zijn bezempje de krab recht onze kamer in, waar Klaske staat die gillend de deur uitrent. De krab rent vervolgens weer de badkamer in en verstopt zich in het afvoerputje. De hoteleigenaar is wat aan het prutsen. Komt terug en zegt:
‘It’s in hole, no problem’
‘Hmmmm...’
‘Crabs go in hole. Whole family goes in hole’
‘Is there a crabfamily in the hole???!!!!’
‘No no no, there is no family in the hole...’
Om een lang verhaal kort te maken: wij kregen een nieuwe douche en ’s avonds verwijderde de hoteleigenaar de krab uit zijn holletje en zijn wij weer veilig.

Onze volgende stop is Varanasi. Dat belooft interessant te worden! Eerst moeten we weer een treinreis overleven van 24 uren, maar met een paar boeken, 100 liter water, muziek en een goed humeur moet dat wel lukken.

Jullie weer veel plezier in Nederland waar het geloof ik ook lekker warm is. Geniet ervan!

Liefs Elza

PS Klaskes internetadres is niet www.klaske.shareyourstory.nl, maar alleen klaske.shareyourstory.nl, anders pakt internet em idd niet, zoals sommige van jullie mailden

Jolanda, is het nog gelukt met je plan om coschappen en atletiek te combineren? Nog goede wedstrijden gerend?

Meneka, het roze is een suikerspin en ik sta zwaar te genieten (heb alleen misschien een beetje camera-angst, omdat ik altijd zo m’n best moet doen om m’n ogen open te houden)

Tjits, konden we maar bovenop de trein zitten! Voor wat frisse lucht. Wij zweten binnenin de trein, geen afvalstof meer over

Ganggenootjes, hoe was de BBQ op ’t veldje? Dat moet nog es over als ik weer ‘in tha house’ ben!

Joris, ik ben jaloers op je ijskoude vingers! Geen parels gekocht in Hyd, ‘not interested’. Heb je Vijay al gemaild? De dalai lama al ontmoet?

Reurt, wil je de koeien hier soms opkweken? Niet doen hoor! Daar zou Jan Douwe het ook vast niet mee eens zijn

Marlies en Karin, hoe ist het eerste weekje verlopen in Zuid-Amerika? Ik denk aan jullie!

Ge & Gemma, bedankt voor het posten van het pakket! Super! We laten het geld overmaken vanuit Nederland. Hoe hebben Palraj en Ramya het gehad? Ik ben zooo benieuwd! We hebben hier de kreeft maar gelaten voor wat het is...Kennen jullie Pink House Hotel? Daar verblijven we nu. Erg leuk. Groeten aan iedereen!

Sushi, hoe is het met Sushi? Ik kom niet op jullie feestje zoals je snapt, al zou het me erg leuk lijken! Volgend jaar dan misschien...?