Ode aan de Nederlandse man

Salaam vrienden,

Een ode aan de Nederlandse man, omdat jullie ons niet in burka laten lopen, wij in Nederland hemdjes met spaghettibandjes kunnen dragen als het 40 graden is en we toch niet meteen het predicaat ‘hoer’ op krijgen geplakt, jullie ons niet in 1 of andere quasi-verleidelijke houding liggen aan te staren als we lekker in het park relaxen, jullie niet in malle strakke spijkerbroekjes en rare bloesjes gekleed gaan en ons niet op elke straathoek op de foto willen zetten! Klop jullie maar eens op jullie nuchtere borst!

Klaske en ik zijn inmiddels beland in Hyderabad, een stad halverwege India. Het is een overwegend islamitische stad en dat geeft meteen een heel ander tintje aan India. Koepels en minaretten bepalen het straatbeeld, de winkels zijn anders, het eten is anders en de mensen zijn anders. Ik voel me hier minder prettig dan in het zuiden, meer bekeken, meer afgekeurd, meer afgezet. Kleine jongetjes roepen soms dingen naar je en misschien ben ik paranoide, maar ik denk altijd dat ze zoiets roepen als ‘westerse trut’. Dit kan ook liggen aan het verschil tussen reizen en werken. Als je werkt in India worden Indiers je vrienden. Je leert ze begrijpen, je gaat gesprekken aan en je bent op een leuke manier nieuwsgierig naar elkaars levens. Als je reist, bestaat een groot gedeelte van het contact helaas uit het negeren van –tig mannen en bedelaars die allemaal iets van je willen. En de gemiddelde jongens die we hier tegen het lijf lopen…echt, loosers zijn het. Of moet je 1 of ander cultuurbegrip opbrengen voor Indiase jongens die zich op 2 meter naast je neervleien in het gras in het park en je dan een half uur lang aanstaren met een enkele keer hun handen op een plaats waar dat niet hoort in een park? Of voor de twintig jongens die ons als zwaan-kleef-aans door een bezienswaardigheid achtervolgden? Grappig is wel dat je ze kunt uitschelden in het Nederlands. En dat we nu op de vraag ‘where are you from?’ leuke landen verzinnen als ‘Zweden’ en ‘Rusland’. Hebben wij er ook nog een beetje lol aan. Verder slaan we ze prima van ons af en ze vallen ons ook niet fysiek lastig. Oh, maar soms wil je wat rust en dat lukt dan maar niet! Gingen we ‘lekker’ pizza eten (te spicy voor woorden), komt de op leeftijd zijnde ober om de vijf minuten naar ons toe om te vragen of alles naar wens is, waar we vandaan komen, of we ook niet een taartje willen eten en hier is mijn telefoonnummer. For what meneertje? Dat wordt heus niet een leuk avondje stappen! Al hebben Klaske en ik voor het stappen een prachtige spijkerbroek gevonden in een Levi’s winkel. Een tikkeltje strak, maar daardoor extra stimulans om ook zonder diarree in Nederland op gewicht te blijven.

Burkapapparazzi
Wat ook even wennen is: de zwarte burka’s die hier over de straten flapperen. Wennen? Nee, ik kan er niet aan wennen. Bij elke burka die ik zie word ik weer een beetje boos en dus ben ik de hele dag door een klein beetje boos. De burka is werkelijk de slechtste uitvinding op aarde, samen met de atoombom en knoflook. Ik zie niet in waarom mannen alles zouden mogen en vrouwen in waggelende tenten moeten veranderen. En waarom maken ze die dingen zwart in een land waar de zon de hele dag volop brandt?! Als een burka mij aankijkt, wil ik met mijn ogen zeggen: vrouw, werp die burka af! Laat zien dat je prachtig zwart haar hebt en van blauwe suditars houdt! Laat zien dat je een arm hebt en een onafhankelijke geest! Prop dat stuk pizza niet onder een laag zwart stof in je mond, maar til dat doek op en adem de lucht in in plaats van je eigen koolstofdioxide! Nu is dat een heel verhaal om met ogen te vertellen, dus de boodschap komt vast niet over. Het blijft voor mij een onbegrijpelijk iets en ik wil graag alle culturen respecteren enzo, maar ik snap het niet en zou eens een kringgesprek willen voeren met een groepje burka’s. Vooralsnog kan ik ze alleen op de foto zetten wat ik veelvuldig probeer, maar het perfecte burkashot heb ik nog niet gemaakt.

Maar wat klinkt dit allemaal negatief! Er is natuurlijk genoeg tegenwicht in de vorm van o.a….:

De tombes en het golcondafort
Daar zijn we gisteren geweest. De tombes bestonden uit een stuk of zes tombes waar een stel sultans in lag opgeborgen. Een beetje kleine Taj Mahalletjes leken het, en daardoor erg sprookjesachtig. Net een beetje de Efteling en…vloog daar niet een fakir over? Het Golcondafort was ook indrukwekkend. Een enorm grote ruine met een interessante geschiedenis. Gebouwd door de Iraniers en later ingenomen door de Moghul, de islamitische overheersers uit Noord-India. We hadden een gids gehuurd die ons leuke dingen vertelde. Die sultans waren echt een stel slimmerikken, en heel paranoide. Zo was er voor het fort een enorm water waarin krokodillen zwommen. Op de deuren waren grote punten aangebracht, zodat oorlogsolifanten er niet doorheen konden rammen. Probeerden ze het toch, dan werd er van bovenaf kokende olie op ze gegoten. Het water uit de waterput werd elke dag door twinig konijnen geproefd om te kijken of het niet vergiftigd was. De akoestiek van het gebouw was op sommige plaatsen zodanig, dat de koning elk minuscuul geluidje en elk gesprek in alle vertrekken kon horen. En natuurlijk was daar de harem, waar 160 meisjes uit heel India baadden in rozenwater en dure sieraden in kastjes bewaarden en dansten voor de sultan die naar hun vertrek werd gedragen op een draagstoel en alleen liep op vloeren bedekt met zijde…Ja, die sultan Quli en zijn opvolgers hadden het prima voor elkaar.

Salar Jung museum en de charminar
Daar zijn we vandaag geweest. Charminar: vier minaretten, hoog gebouw, product van 1 van de sultans. Salar Jung museum: een museum met heel veel spulletjes. Er was ook een sikh-tentoonstelling. Nu was het sikkhisme al een beetje mijn lievelingsreligie, slechts gebasseerd op het feit dat de mannen een tulband dragen en dat dat zo koninklijk lijkt, maar na uitleg over de Sikhs door een sikh heb ik ook nog een intellectuele basis om dit een leuke religie te vinden. Ze zijn namelijk heel tolerant en ruimdenkend, vrouwen en mannen zijn volledig gelijk en ze dragen een dolk bij zich om ‘humanity’ te verdedigen. Verder lieten we in het museum voor 5 rupees door een machine onze horoscoop, bioritme en BMI berekenen. Volgens de uitdraai ben ik kerngezond, heb ik een goed liefdesleven, maar ben ik intellectueel niet zo sterk. En ik heb tot nu toe 8903 dagen geleefd, wat wel een leuk feitje is.

Nu weer even terug in de tijd…

Bruiloft Palraj
Donderdag is Palraj getrouwd met zijn jonge bruidje Ramya! Heel mooi om hierbij te zijn. Het paar zag er gelukkig uit, al moest je wel even door de verdrietige blik van Ramya heenprikken. Een bruid mag niet lachen…Ze zagen er mooi uit, zie foto’s. Het trouwritueel (het uitwisselen van schalen met bananen, het om elkaars nek hangen van een koord, het zegenen van een kokosnoot, het besmeren van het voorhoofd met rode en gele verf) ging redelijk snel voorbij en ging gepaard met veel geklets, gerommel en aanwijzingen van vrienden, omdat de hele procedure nog best ingewikkeld is voor bruid en bruidegom. Daarna heerlijk gegeten van een bananenblad. Toch een gek idee, zo’n bruiloft, vooral vanuit Ramya. Ze is 17, komt net van school, een meisje nog. Ze heeft nog niet zo heel veel kaas gegeten van het volwassen leven, maar is nu wel echtgenote…Je hele leven verandert. Maar Palraj is een goede husband, denk ik.

Projectbezoek
Vrijdag bezochten Klaske, Ge, Kees & Kitty (echtpaar uit Nederland, voor de bruiloft van Palraj hier naartoe gekomen. Leuke mensen, ‘op leeftijd’, maar nog ontzettend reislustig en flexibel) en ik een Cows for Kids project in een klein dorpje. Zeer leuk. Het was een schattig dorpje met vele mooie fotomomenten. Heel ruraal, met geiten, koeien, gekook op fornuisjes van klei en vrouwen die met hamers op tamarinde timmerden om er iets van te maken. We keurden de koeien (ik denk dat ome Rien over deze koeien wel tevreden zou zijn, Tijn. Al geven ze ‘maar’ 9 liter melk per dag), zagen de melkman melken en bezochten een klein klasje dat bijles had op het dak van een gebouw. Enkele kindertjes stonden op om voor ons Engelse gedichtjes op te dreunen. Natuurlijk hadden we door het hele dorp heen weer een schare kindjes om ons heen. Ik denk nu ongeveer te weten hoe het is om beroemd te zijn. Handjes schudden, lachen, korte gesprekjes houden, naar de auto, onderweg nog een paar gelukkigen de hand schudden, de auto in, de geblindeerde ramen dicht en wegscheuren…

Trein
Na deze dag kwam het afscheid van Holland House en lange treinreis nummer 1. Heerlijk, reizen met de trein. Lekker naar buiten staren, de uren en het landschap glijden voorbij, dan weer es lezen en een gesprekje voeren met een Indiase familie. Van Chennai naar Hyderabad raakte ik aan de praat met een grappig, pittig meisje van 9 jaar dat dokter wilde worden. Met haar brilletje zou ze de perfecte casting zijn voor de Indiase Matilda. Haar neefje waande zich spiderman en maakte karate-achtige gebaren naar mij alvorens hij kriskras door de trein klom. Dat jongetje had mazzel. Een ander klein jongetje sleepte zich over de grond, ondertussen met een kledingstuk de grond poetsend. Zo nu en dan kreeg hij een paar rupees. ‘Another sad life in India…’ (dat is geen quote, al lijkt het wel zo, maar zo kwam het in mij op. Misschien kan ik hiermee gequoot worden).

Zo, dat was het weer. Klaske en ik gaan zo poging twee ‘scoor een lekkere pizza in Hyderabad’ ondernemen, wat eigenlijk wel slecht is, want waarom keren we ons af van rijst en sambar zodra we de kans krijgen? Onze westerse cultuur zit diep…Hierna staat Puri op het programma. Ik ben benieuwd, weer een nieuw avontuur in het altijd verrassende India.

Jullie bedankt voor al jullie leuke berichtjes! Dat blijft zo heerlijk!

Liefs Elza

PS. Er zijn weer nieuwe foto’s!!!!!!!!


Jan, Hillie, oom Jan en tante Akkie: VAN HARTE met de geboorte van kleine Nienke (of Nynke?)!!! Super, hopelijk is alles helemaal goed met moeder, vader en kind!

Linda, als ik mijn chips niet had afgestaan had die aap mijn armen kapot gebeten en me 1 of andere apenziekte bezorgd. Gelukkig ben jij veel vriendelijker…of breng ik je nu op ideeen?

Alco, superbedankt voor mail en fotoshoot! Geweldig! Je bent waarlijk een professionele modefotograaf J

Jellly en Tineke, bedankt voor jullie mails van alweer een tijdje terug! Erg leuk! Helaas ben ik nu weer helemaal leeggemaild, dus geen tijd voor een persoonlijke reply, maar die komt wel…

Sushi, gefeliciteerd met je baan, super! Binnenkort mail ik je weer.

Eva, al een reisje India geboekt? Eerst Hannover! Is daar al iets meer over bekend? Hoe is het nu vriendin voor vriendin naar het buitenland verdwijnt...?

Tjits, Ierland klinkt goed! Blijft toch trekken he? Verder alles goed op de studie enzo? En in je huis?

Jorik, al verhuisd? Hoe bevalt het leven elders? En gang, hoe bevalt het leven zonder Jorik ;)