Vanalles wat in the plains

Lieve mensen!

Er is weer een week voorbij gegaan in India. Mijn eerste week in ‘the plains’…veertig graden in plaats van de koele berglucht. Toch mogen die extra zweetdruppels de pret niet drukken.

Op de TVS naar Athoor
Donderdag togen Klaske en ik naar Athoor. Klaske bij Palraj achterop de motor en ik op de TVS van Gemma. Dit is een soort makkelijk bedienbaar motortje en ik vond het best wel stoer, want ik ben niet gewend iets anders te bedienen dan mijn oma-fiets in Nijmegen. Ik scheurde de 5 km naar Athoor, waarbij scheuren heel erg overdreven is, want ik remde af op stukken waar waterplassen, stenen, hobbels, geiten of koeien waren, wat ongeveer tijdens 75 % van de route het geval is. In Athoor gingen Klaske en ik een fototourtje doen, onderbroken door het schudden van kinderhandjes. Klaske kreeg les in ‘nalarge ingela’ zeggen en hoofdschudden a la Indiers (volgens het boek Culture Shock hebben Indiers een soort extra bot in hun nek die hun in staat stelt tegelijkertijd hun hoofd van links naar rechts en van boven naar beneden te bewegen hetgeen ‘ja’ of ‘het is goed’ of ‘ik begrijp je’ of ‘ik luister’ betekent). Dit ging haar goed af. ’s Avonds pikte ik nog een stukje film mee, starring MGR, zo’n beetje de grootste filmheld van Tamil Nadu (hoogtijdagen in de jaren 70, minnaar van Jaylalithaa, die tot 8 mei de prime minister van Tamil Nadu was). Het verhaal was als volgt: MGR houdt van actrice A en vice versa, maar MGR drinkt. Dit vindt A niet leuk. Nu adviseert de dokter MGR te stoppen met drinken, maar niet in 1x, want dan sterft hij. Maar MGR wil wel in 1x stoppen vanwege A. Dus trouwt A met acteur B, zodat MGR niet in 1x stopt met drinken, omdat hij verdrietig is over het feit dat A met B trouwt. Nu overleeft MGR dus waar het A om te doen is, want ze houdt van MGR en niet van B. Ge zei al: het is net een wiskundige vergelijking…

Een verre vriend…
Is net zo leuk als een goede buur! De volgende dag was het tijd voor een bezoek aan Thanapal. Met hem heb ik zes jaar geleden samengewerkt toen ik vrijwilligerswerk deed voor Boys Town Society. Na een busreis van zeven uren ontmoeten we hem in Salem. Dat reizen weer andere skills vergt dan werken bleek in de bus: je moet namelijk een evenwicht vinden tussen water drinken en plassen (te weinig water betekent uitdroging, te veel betekent een volle blaas op een hobbelige weg zonder mogelijkheid tot stoppen). Tijdens de pauze onderweg kwam er een Indier op Klaske en mij af. ‘Waar komen jullie vandaan?’ zei hij. Ik dacht dat hij misschien vervolgens koopwaar te voorschijn zou toveren en zou zeggen: ‘Tachtig allemachtig prachtig, kijkenkijkennietkopen’, maar het bleek een student te zijn die al drie jaar in Maastricht studeerde. Erg leuk. Weer een visitekaartje erbij (hoeveel heb jij er nu Joris?). Het weerzien met Thanapal was ontzettend leuk, alsof er een week tussen had gezeten in plaats van zes jaar.

Op de motor gingen we vervolgens naar de woonplaats van Thanapal: Yercaud. Dit wordt ‘poor man’s Ooty’ genoemd (Ooty is een prachtig hillstation) en de naam dekte ongeveer de lading: het is een beetje een net-niet hillstation zo bleek de volgende dag op ons toertje langs de toeristische hotspots: een uitzichtspunt, een rozentuin met een paar verwelkte rozen, een beetje een viezig meer bevolkt door waterfietsen in de vorm van zwanen en een kinderboerderij waar de Dierenbescherming een vernietigend rapport over zou schrijven. Maar de kinderen van de buren van Thanapal die ons op dit dagje vergezelden vonden het geweldig en ik bedacht een nieuwe tegelspreuk: ‘Probeer te veranderen wat je kunt veranderen en neem afstand van wat je niet kunt veranderen (zoals een konijnenleven op een Indiase kinderboerderij)’. Hij is nog niet helemaal tegelwaardig zie ik, maar met enige aanpassing kan hij zo naast ‘van het concert des levens heeft niemand een program’. Een leuk extra item op de dag was de demonstratie van een Indiase brandweerwagen. Thanapal is namelijk hoofd van het plaatselijke brandweerkorps dat gemiddeld 10x per jaar uitrukt. Hij is dan ook op zoek naar een meer uitdagende baan.

Natuurlijk was de ‘Indiase eetterreur’ (zoals Klaske het noemt) niet van de lucht. Gelukkig had ik goede dagen en kon ik eten als een dolle. Zes idly’s als ontbijt! Idly’s zijn echt mijn vrienden. Klaske was dolblij toen haar melk aangeboden werd en ze eindelijk vol overtuiging kon zeggen dat ze dat echt wilde…Idly’s en dosais zijn toch behoorlijk pittig als je darmen nog niet helemaal gewend zijn aan Indiaas eten…

Maandag keerden we weer terug. Op het station in Dindigul vroegen we een conducteur waar de bus naar Sembatti was. Hij legde het uit, maar er kwam maar geen bus en we vertrouwden het niet en besloten een andere conducteur te vragen. Deze zei: ‘I just told you, it’s stopping there’. Het bleek dezelfde meneer te zijn, zodat ik uitriep: “Oh, you’re the same one!’

Dierenmanieren
Dinsdagochtend namen Klaske en ik een frisse duik in het prachtige meer op Holland House. Helaas werd dit zwemfestijn verstoord doordat ik in de verte een soort vissenneusje uit het water zag steken. Even later naderde dit vissenneusje op 1 meter afstand en bleek het een slang te zijn. ‘Shit, het is een slang!’ riep ik (eerlijk gezegd riep ik iets anders dan ‘shit’, maar die woorden kwamen niet door de censuur). We zwommen voor ons leven en dachten dat ons laatste uur geslagen had. Overtuigd van het feit dat we waren ontsnapt aan de meest giftige waterslang ooit renden we naar Ge en Gemma om dit nieuws te melden. Die vervolgens hard moesten lachen en zeiden dat dit slangetje de Indiase equivalent was van de regenworm…

’s Avonds had ik weer aan aanvaring met een kakkerlak en tot overmaat van ramp ook nog een spin die zich op de wc hadden verschanst. Al jullie tips ten spijt koos ik voor de meest instinctieve reactie: wegrennen en net doen of ze er niet waren. Maar ik moest nodig plassen (oh, waarom drink ik ook thee ’s avonds!) en moest dus vervolgens toch als een soort James Bond de toilet betreden: licht aan, deur opentrappen, dekking zoeken aan de kant, vrije doorgang? Neeeee, kakkerlak op 10 graden…hij rent mijn kant op, terugtrekken! Hij rende onze kamer in (sorry Klaske voor het binnenlaten van dit ongedierte) en verschuilde zich achter mijn backpack (die ik dus nu niet meer durf aan te raken wat onhandig is, want we gaan er over een paar uurtjes mee op reis). Gelukkig kon ik toen wel naar de wc, al was het met knikkende knieen, omdat als de spin op de muur zich in een hoek van 45 graden naar beneden zou storten, hij precies op mijn rechterschouder terecht zou komen. 10 minuten later lag ik eindelijk weer paranoide in mijn bed. Ik schrok van mijn cdsnoer, mijn laken en vervloekte mijn lange haar, dat net spinnenpoten lijkt. Waarom bestaan dit soort dieren en hebben niet alle dieren een vachtje en kraaloogjes? Gelukkig hebben Klaske en ik een betere verstandhouding met de pad die de douche met ons deelt. Elke keer als wij naar de wc moeten of gaan douchen hipt hij zo netjes achter de afvoer van de wasbak dat ik er serieus over nadenk om hem te gaan kussen, want ik begin bijna te vermoeden dat het hier om een beleefde, verlegen prins gaat (of pariapoepschepkoning Tjits!).

Wandelingetje
Dinsdag hebben Klaske en ik ook nog een mooi wandelingetje gemaakt naar een tempel op een berg. Mooie uitzichten! Vlakbij de tempel zijn twee bomen waarin pelgrimvrouwen een stuk sari met twee stenen erin hangen. Dit om vruchtbaarheid te vragen aan de goden. De symboliek van deze stenen wordt jullie misschien duidelijk aan de hand van de bijnaam van deze bomen: ballenbomen.

Planning
En vanmiddag moeten we voor het eerst de backpack op, want reisdeel nummer 1 begint. Hier onze planning. Tjits, misschien kun je ons nu volgen via de satelliet!
4-26 mei: op bezoek bij Indra
26-30 mei: Kodaikanal
31 mei: Periyar Wildpark, Kerala
1 juni: backwatertour Kollam-Allepy Kerala
2-3 juni: Cochin
4-9 juni: Holland House
10 juni: trein Dindigul-Chennai-Hyderabad
11-14 juni: Hyderabad
15 juni: trein Hyderabad-Puri
16-19 juni: Puri
20 juni: trein Puri-Varanasi
21-24 juni: Varanasi (waar we intens voorzichtig zullen zijn!)
25 juni: trein naar Delhi
26-30 juni: Delhi
1 juli: Himalaya in, waarschijnlijk richting Shimla-Kulu-Manali

Om jullie bezorgde zielen voor te zijn: nee, we zullen geen snoepjes aannemen van vreemden, nee, we gaan niet mee met enge mannen in loengi’s, nee, we gaan niet in het donker Varanasi verkennen en ja, we klemmen waardevolle bezittingen stevig vast en zullen goed op elkaar letten!

Tot het volgende avontuur!

Liefs Elza