Shake it with what your mamma gave you!
Door: Elza
Blijf op de hoogte en volg Elza
28 Augustus 2008 | Ghana, Accra
Stinkend naar mijn DEETspray en plakkend van het zweet zit ik nu op een balkonnetje in Accra, Ghana. Terug in de tropen! De klamme warmte, de geur, het leven op de straat, vrouwen in kleurige kleding met babietjes op de rug, reggae knalt uit autoboxen...Het broeit, siddert en leeft... Afrika!
Na afscheid van de Poi-Mar, de familie, het geliefde poolcentrum in Bergum waar ik met Willemke en de pas uit Nieuw-Zeeland teruggekeerde Tjitske genoot van de laatste Hoegaarden (barvrouw: ‘Ga je naar Ghana? Hoe heten de mensen daar dan? Ghanezen ofzo?’) en Susanne en Matthias in Amsterdam die heerlijk Marokkaans voor me hadden gekookt, klommen we in het vliegtuig alwaar een vriendelijke steward ons een beetje sedeerde door een gepaste hoeveelheid Baileys. In de vliegtuigcinema: 21 (aardige film) en puntjepuntje Las Vegas, een drakerige clichéfilm met Cameron Diaz en Ashton Kushter waar ik me zoals gewoonlijk meer identificeerde met de jongen die z’n sokken in z’n kamer laat slingeren dan met het meisje dat flipt bij het zien daarvan.
Na een heel aantal uren kwam dan Ghana in zicht en och, adrenaline hoor! Mijn halve vriendenkring bevindt zich in de tropen, ben zelf twee keer naar India geweest, internet en de McDonalds zijn overal, dus het lijkt allemaal ’n beetje ‘been there, done that, net als iedereen’, maar als je daar dan zo landt en plotseling omringt wordt door Afrikanen dan is ’t toch echt wel ‘wow, wow, wow....Africa!!!!’
Daniël, de chauffeur van Tineke & Warren Dodd (kennissen), wachtte ons op op het vliegveld. Hij is wat veel Ghanezen lijken te zijn: vriendelijk, goedlachs en open. Hij staat nu tot onze beschikking en we voelen ons soms net vier Paris Hiltonnetjes als de SUV voorrijdt en we door Accra worden vervoerd. De fellowship bestond de eerste avond uit: Henke (coassistent in Berekum), Merel (coassistent in Berekum), Jeroen (vriend van Merel), Anja (coassistent in Techiman), Mark (vriend van Anja), Mariëlle en ik. Na chinees eten, een biertje, een worsteling met de klamboe die als een slap net over me heen hing tot ik ‘m wilde vasthaken aan het gordijn en ik het gordijn van het raam sloopte, viel ik in een heerlijk diepe slaap. Nu zijn we nog met z’n viertjes over (Henke, Merel, Mariëlle en ik).
Ghana komt vriendelijk en vertrouwd over (misschien voor een deel te danken aan het feit dat mobiele nummers hier net als het netnummer van Nijmegen met 024 beginnen). Ik sta bloot aan nonstop Indiaflashbacks die ik toch maar wat voor me probeer te houden, omdat ik anders zo’n irritant wijf wordt dat steeds zegt: ‘In India....’ Zo op het eerste gezicht lijkt het hier westerser, minder chaotisch en druk dan in India en de mensen zijn toegankelijker. En de jongens dragen mooie spijkerbroeken, ook een groot verschil. De vrouwen zien er zelfbewust en mooi uit. Vaak hebben ze een kont waar je zo op kunt zitten, ik bedoel als tweede persoon dan. Thuis wordt je vaak vooral op de gevaren van een land gewezen, zodat je half het idee hebt dat Afrika één grote malariamug is, klaar om je met de dood te injecteren, en waar je al snel belaagd wordt door hitsige mannen, maar eenmaal hier lijken de gevaren klein. Wat niet wegneemt dat we voorzichtig blijven en ons ondersprayen met DEET (elk mugje dat je ziet is een potentiele killer is) en de uitnodiging van acht Ghanese mannen die ons wilden meenemen naar een reggaefeest (“Shake with what your mamma gave you!!!’’) vriendelijk doch beleefd hebben afgeslagen.
We willen zo weer de straat op om anekdotes te verzamelen. Nog één belangrijke mededeling: mijn adres in Techiman:
Holy Family Hospital
c/o student doctor Elza Zijlstra
P.O. Box 36
Techiman B/A
Ghana
Dus kom maar op met geparfumeerde brieven en zakken drop. En oja, voor smsjes:
+233 240230272.
Oja, en Marielles site voor visie 2 op de zaak: www.marielleghana.waarbenjij.nu.
Taken voor de komende tijd: kokosmelk drinken, slippers kopen, Ghanezen doorgronden, sociologische observaties doen zodat jullie van deze site kunnen leren en niet in het open riool vallen. Ik geloof dat we ons hier wel gaan vermaken.
heel veel liefs Elza
Na afscheid van de Poi-Mar, de familie, het geliefde poolcentrum in Bergum waar ik met Willemke en de pas uit Nieuw-Zeeland teruggekeerde Tjitske genoot van de laatste Hoegaarden (barvrouw: ‘Ga je naar Ghana? Hoe heten de mensen daar dan? Ghanezen ofzo?’) en Susanne en Matthias in Amsterdam die heerlijk Marokkaans voor me hadden gekookt, klommen we in het vliegtuig alwaar een vriendelijke steward ons een beetje sedeerde door een gepaste hoeveelheid Baileys. In de vliegtuigcinema: 21 (aardige film) en puntjepuntje Las Vegas, een drakerige clichéfilm met Cameron Diaz en Ashton Kushter waar ik me zoals gewoonlijk meer identificeerde met de jongen die z’n sokken in z’n kamer laat slingeren dan met het meisje dat flipt bij het zien daarvan.
Na een heel aantal uren kwam dan Ghana in zicht en och, adrenaline hoor! Mijn halve vriendenkring bevindt zich in de tropen, ben zelf twee keer naar India geweest, internet en de McDonalds zijn overal, dus het lijkt allemaal ’n beetje ‘been there, done that, net als iedereen’, maar als je daar dan zo landt en plotseling omringt wordt door Afrikanen dan is ’t toch echt wel ‘wow, wow, wow....Africa!!!!’
Daniël, de chauffeur van Tineke & Warren Dodd (kennissen), wachtte ons op op het vliegveld. Hij is wat veel Ghanezen lijken te zijn: vriendelijk, goedlachs en open. Hij staat nu tot onze beschikking en we voelen ons soms net vier Paris Hiltonnetjes als de SUV voorrijdt en we door Accra worden vervoerd. De fellowship bestond de eerste avond uit: Henke (coassistent in Berekum), Merel (coassistent in Berekum), Jeroen (vriend van Merel), Anja (coassistent in Techiman), Mark (vriend van Anja), Mariëlle en ik. Na chinees eten, een biertje, een worsteling met de klamboe die als een slap net over me heen hing tot ik ‘m wilde vasthaken aan het gordijn en ik het gordijn van het raam sloopte, viel ik in een heerlijk diepe slaap. Nu zijn we nog met z’n viertjes over (Henke, Merel, Mariëlle en ik).
Ghana komt vriendelijk en vertrouwd over (misschien voor een deel te danken aan het feit dat mobiele nummers hier net als het netnummer van Nijmegen met 024 beginnen). Ik sta bloot aan nonstop Indiaflashbacks die ik toch maar wat voor me probeer te houden, omdat ik anders zo’n irritant wijf wordt dat steeds zegt: ‘In India....’ Zo op het eerste gezicht lijkt het hier westerser, minder chaotisch en druk dan in India en de mensen zijn toegankelijker. En de jongens dragen mooie spijkerbroeken, ook een groot verschil. De vrouwen zien er zelfbewust en mooi uit. Vaak hebben ze een kont waar je zo op kunt zitten, ik bedoel als tweede persoon dan. Thuis wordt je vaak vooral op de gevaren van een land gewezen, zodat je half het idee hebt dat Afrika één grote malariamug is, klaar om je met de dood te injecteren, en waar je al snel belaagd wordt door hitsige mannen, maar eenmaal hier lijken de gevaren klein. Wat niet wegneemt dat we voorzichtig blijven en ons ondersprayen met DEET (elk mugje dat je ziet is een potentiele killer is) en de uitnodiging van acht Ghanese mannen die ons wilden meenemen naar een reggaefeest (“Shake with what your mamma gave you!!!’’) vriendelijk doch beleefd hebben afgeslagen.
We willen zo weer de straat op om anekdotes te verzamelen. Nog één belangrijke mededeling: mijn adres in Techiman:
Holy Family Hospital
c/o student doctor Elza Zijlstra
P.O. Box 36
Techiman B/A
Ghana
Dus kom maar op met geparfumeerde brieven en zakken drop. En oja, voor smsjes:
+233 240230272.
Oja, en Marielles site voor visie 2 op de zaak: www.marielleghana.waarbenjij.nu.
Taken voor de komende tijd: kokosmelk drinken, slippers kopen, Ghanezen doorgronden, sociologische observaties doen zodat jullie van deze site kunnen leren en niet in het open riool vallen. Ik geloof dat we ons hier wel gaan vermaken.
heel veel liefs Elza
-
28 Augustus 2008 - 14:00
Karlijn:
Whaaaah! Ik zit hier mijn introductiemap voor AGIO's door te nemen en jij zit gewoon in Afrika!! Te gek!! Ik kan niet wachten op de scherpe observaties en geurige details!! Het is nu nog slechts wachten op meer, Elza!
xkarl -
28 Augustus 2008 - 14:37
De Onderhuurster:
Hé Elza!
Ben blij dat je goed bent aangekomen. Heerlijk die verhalen! Laat je je lezers ook nog even weten of Afrikanen echt naar chocolade smaken? ;)
Heel veel plezier! x Marjolein -
28 Augustus 2008 - 19:40
Klaske:
Lieve Elsie,
Fijn om zo snel van je te horen! Heel veel succes en plezier de komende tijd! Ik hou je website nauwlettend in de gaten... (kijk nu al reikhalzend uit naar de eerste foto's!)India vergelijkingen mag je mij overigens altijd per mail toezenden hoor :-)
Tot snel!
Kus Klaske -
28 Augustus 2008 - 20:37
Linda:
Hey Elza,
Ook voor het thuisfront weer een India-herinnering; echt leuk dat je alles zo beschrijft dat wij ons levendige voorstellingen kunnen maken. Ik ga elk hoofdstuk van dit boekwerk lezen hoor!
Veel plezier en succes maandag bij de eerste werkzaamheden.
Liefs Linda -
29 Augustus 2008 - 05:18
Joyce:
Joepie...de eerste Afrikamail, het feest kan beginnen!!! Ik verheug me nu al op je verhalen meid, dus chroom niet en knal alles online!!!
ps. Ik ben ook wel benieuwd naar die Afrikanen ;)!!
x Joyce -
29 Augustus 2008 - 07:32
Nienke:
:-D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
